اسپکتروفتومتری (spectrophotometery)

29 تیر 1398

اسپکتروفتومتری (spectrophotometery)

شاید بتوان به جرات گفت که دقیق ترین سنجش های آزمایشگاهی و تحقیقاتی توسط دستگاه هایی که بر پایه نور کار می کنند انجام می شود. در آزمایشگاه های علوم زیستی و کلینیکی، اسپکتروفتومتری یا طیف سنجی کاربرد زیاد در سنجش های دقیق آزمایشگاهی دارد.

لازمه کار با دستگاه های اسپکتروفتومتری و بنابراین سنجش های دقیق شناخت اساس روش اسپکتروفتومتری می باشد.

از آنجایی که نور Light نقش اصلی را در روش اسپکتروفتومتری دارد شناخت آن ضروری است.

نور یک تابش الکترومغناطیس است که حاوی بسته های انرژی یا فوتون است. انرژی هر فوتون با سرعت نور رابطه مستقیم و با طول موج رابطه عکس دارد (E=hc/λ) : که در آن h ثابت پلانک، c سرعت نور و مهمتر از همه λ که طول موج می باشد.

مطابق شکل زیر در طیف الکترومغناطیس نواحی مختلفی از نور با انرژی و طول موج های متفاوتی وجود دارد به طوری که از سمت چپ به راست طول موج افزایش و بنابراین انرژی کمتر می شود.

برگرفته از وبسایت http://factmyth.com/factoids/visible-light-is-electromagnetic-radiation

به طور کلی در فایل پیوستی انواع روش های اسپکتروفتومتری را می توانید ملاحظه کنید. هر روش اسپکتروفتومتری از نواحی متفاوتی از طیف نوری استفاده می کند. به عنوان نمونه فتومترهای موجود در آزمایشگاه های تشخیص طبی از طول موج های ناحیه مرئی (nm 700-400 ) و دستگاه های اسپکتروفتومتر تحقیقاتی از ناحیه مرئی و فرابنفش (200-400 nm) استفاده می کنند.

جذب نور (Absorbance): دستگاه های اسپکتروفتومتر تحقیقاتی و تشخیص طبی در واقع جذب نور توسط ماده را در یک طول موج مشخصی به نام طول موج بیشینه یا λ_max اندازه گیری می کنند. در شکل زیر طول موج جذبی برخی از ترکیبات زیستی آورده شده است.